Een bijzonder onderdeel van de medisch specialistische rapportage betreft de medische aansprakelijkheid. Een hulpverlener in de zin der wet ( de wet BIG, 1993) kan aansprakelijk worden gesteld voor eventuele schade als er sprake is geweest van “onzorgvuldig handelen”. Het daarvoor gehanteerde criterium is dat een redelijk handelend en bekwaam beroepsgenoot op het behandelingsmoment dat ter discussie staat anders ( beter) zou hebben gehandeld.
Dat is niet altijd even eenvoudig. Soms wordt gedacht dat als de uitkomst van een behandeling niet volgens verwachting is, dat de hulpverlener dan een fout moest hebben gemaakt. Dit is als uitgangspunt onjuist: geen enkele medische behandeling is zonder risico, hoe klein ook. Een complicatie, iets dat iedere hulpverlener had kunnen overkomen, ook bij zorgvuldig handelen, leidt dus niet tot aansprakelijkheid. Anders kan het liggen wanneer er sprake is van een sterk verhoogd aantal complicaties bij dezelfde hulpverlener.
Een gevaar daarbij is ” hindsight bias”, wijsheid achteraf. De rapporteur moet zich verplaatsen in de positie van de aangeklaagde hulpverlener op het moment dat ter discussie staat, zonder de ( door iedereen gekende ) uitkomst er bij te betrekken. Ook moet het rapport worden opgesteld door een hulpverlener met vergelijkbare expertise als die van de aangeklaagde hulpverlener en niet door een ” superspecialist”, die immers door een andere, nauwere bril naar het probleem zou hebben gekeken.
Wanneer er sprake is van erkend onzorgvuldig handelen dan dient de schade te worden vastgesteld. Ook dit vereist een afgewogen beoordeling, immers, zelfs als er sprake is geweest van onzorgvuldig handelen hoeft er geen schade te zijn. In uitzonderlijke gevallen kan er zelfs minder schade zijn.
Een algemeen overzicht van medische aansprakelijkheid kan worden gevonden in het tijdschrift Nervus, december 2023-4, 2–26.
Ga terug naar nieuws
